Затоа и кога еднаш годишно ќе се појави добро осмислен хорор, денот на гледање треба да се прогласи за неработен и да се наздрави.

Искрено, The Boy не знам дали ја заслужува најавава, како што на пример El Orfanato ја заслужува (и не му е ни доволна), ама сигурно нема да ве разочара.

Меги од Walking Dead, е Американка што оди да чува куќа и дете во Англија. Куќата се разбира страшна, а домаќините се разбира чудни. Наредната реченица не е спојлер затоа што ова го има во трејлерот: проблемот почнува кога детето што се вика Брамс, сите ние заедно со Меги дознаваме дека е една гадна кукла, што мајката и таткото мртви сериозни викаат дека треба да и се пушта музика, НЕ СМЕЕ ДА СЕ ПОКРИВА и треба нежно, но гласно да се буди од спиење. Меги почнува да се смее, а јас викам, тука пакувам куферите и марш сосе куклата и сосе гранапџијата што и носи намирници да јаде. 

Ама нели филм.

Детски гласови, кукла, голема куќа со скапа ламперија и семеен портрет што цело време го чекаш да мрдне се супер рецепт. Ако додадете на тоа и сумњива семејна историја, за која што чаршискиот муабет е дека “е чудна”, плус главната улога, мислам дека ќе ви биде прилично забавна вечер.

Филмот не изобилува со сцени што вадат од памет, ама цело време е интересен. До крај ќе нагаѓате што е работата и доброто е што моменталната ситуација со жанрот толку ве има навикнато со едно-те исто, што најверојатно нема да погодите. Трејлерот не го гледајте ако не сте го гледале, за да може да не знаете ништо освен ова што ви го кажав.

Да се гледа.